تبریک

کسب برترین مقام "نشریه کوچه" را در بین نشریات ادبی دانشگاه های علوم پزشکی کشور در ششمین جشنواره فرهنگی هنری به میزبانی دانشگاه شهیدبهشتی تهران به تمامی دست اندرکاران و هیئت تحریریه به خصوص سردبیر گرامی و دبیرهای بخش ادب،ایثار و تمامی خوانندگان و اهالی کوچه تبریک عرض می نمایم.

نشریه ادبی فرهنگی کوچه حاصل زحمت و تلاش یک کار گروهی بوده است که مفتخریم در انتشار آن  محدودیت خاصی از حیث سلیقه ،عقیده یا دانشجویان نویسنده مربوط به یک دانشکده ای انجام نگرفته است.

لازم به ذکر است این نشریه یکی از فعالیت های کانون ادبی فرهنگی صلا محسوب می شود که در صورت مساعد بودن فضا برا تداوم انتشار این نشریه قطعا کانون صلا که جان تازه ای گرفته است و هئیت مدیره جدیدی بر آن منتسب شده اند چاره ای خواهند اندیشید.این کانون برای سال تحصیلی آتی برنامه های ویژه و خوبی در نظر گرفته است که دوستان علاقمند میتوانند با عضویت در آن از آن بهرمند گردند.

برای این عزیزان و همینطور گروه بعدی تحریریه کوچه از درگاه خداوندی آرزوی موفقیت دارم.

کوچه ی خداحافظی

چندتا نکته:

*داستان من به یک لیلی محتاجم و مصاحبه ی خانم دکتر کشوری را از دست ندین.

*این کوچه هم از لحاظ دلنشینی مثل شماره های قبل یکی دو مطلب جالب و خاص داره که انتخابش را بر عهده مخاطبینش میذارم.با این حال من خودم شخصا این دو سه تا مطلبا خیلی دوست دارم.

*عکس پشت جلد و شعرشم داستانی داره برا خودش...!

*متاسفانه به دلیل سهل انگاری بنده و تایپیست یه سری غلط های املایی و همینطور یه سری انتقادهای وارده داریم که امیدوارم با تسامح نظر ازشون بگذرید.

*این کوچه احتمالا  آخرین کوچه ای هست که بنده داخلش فعالیت داشتم ولی در اینکه خود نشریه کوچه به بن بست میرسه یا نه نمیتونم الان نظری بدم.

پ ن:

هفت شهر عشق را عطار گشت   ما هنوزاندر خم این کوچه ایم :))

اکران شیار 143

پس از اکران نوشت:
جا داره به  تمامی بچه های صلا و نشریه کوچه که همه جوره پای این برنامه ایستادند یک خداقوت جانانه بگم.و همینطور از دوستانی ومدیران وب سایت ها و وبلاگ هایی که درجو تبلیغات به ما کمک کردند صمیمانه تشکر کنم.

قطعا استقبال پرشور دانشجویان از این برنامه و همینطور رضایت آنها در پایان اکران موجب دلگرمی ما در تداوم این برنامه ها می گردد.

در مورد مسابقه نقد نویسی نیز همونطوری که در ابتدای اکران هم گفته شد دوستان بیننده فیلم فرصت دارند نقد نوشته ها و برداشت های آزادشون را نسبت به این فیلم تا تاریخ 10 اردیبهشت به طبقه ی فوقانی تالار شریعتی تحویل دهند.

ای که از کوچه ی نشریه ما میگذری...

تاملی بر کوچه های تاکنون منتشر شده...

دیروز،روز تو بود...

مدتی بود که دلم میخواست در مجله ام مطلبی با موضوعیت دکتر شریعتی بنویسم ،از اینکه چرا باید اینقدر سیاست زده باشیم تا دکتری که مسیر زندگی اش توام بوده همواره با شور و شعر و ادب و عشق و... را بخاطر اشتباهاتی که به نسبت بزرگی شخصیتش کوچک بود، متهم کنیم و برای تخریب وی توجیه عقلی دربیاوریم.اشتباهاتی که هیچ کس در زندگی اش شاید مصون نباشد.

میخواستم بنویسم ولی هر چه فکر کردم دیدم شاید نتوانم آن طور که باید حق سخن را ادا کنم ومطلب من نیز بی هیچ اندیشه ای قرار بگیرد کنار هزاران مطلب تکراری در این مورد.از طرفی  لبخند دوستانی که ازجوک های رایج اخیر دکتر شریعتی بر لب داشتند مرا در نوشتن ناامید تر می کرد.با این حال در نشریه شماره چهارم (بهار 92) در مطلبی که در مورد یادگاری نوشت هایی آثار باستانی بود با اشاره ای کوچک از تعریف فقر از نگاه دکتر شریعتی بسنده کردیم.

بگذریم...

امروز 29 خرداد روز شهادت فرزانه ایست که هر چند برخی اصرار دارند واژه ی درگذشت را برای فوت ایشان بکار برند ولی من فراموش نمی کنم دانش آموخته، نظامی هستم که در کتاب ادبیات سوم دبیرستانش در مورد فوت دکتر شریعتی واژه ی شهادت بکار رفته بود.

امروزه پیامک های جلف گونه ای که در مورد ایشان به وفور در گوشی ها و فضای مجازی یافت می شود خود گواهی ست بر تاثیرگذاری این شخصیت در بین اقشار وسطوح بالای جامعه.

ولی متاسفانه بیشترین تلاش این پیامک ها سعی در افسانه ای جلوه دادن این شخصیت است،به طوری که غیر مستقیم دارد به جامعه القا می شود که این شخصیت از جنس مردم نبوده است،و به تبع آن حرف ها و دیدگاه هایش بسیار رویایی و ایده ال است.از این رو آنقدر فاصله بین این شخصیت و مردم انداختند که حال با جمله "خرچ خرچ خرچ (دکتر شریعتی در حال خوردن خیار " از شدت جذابیت به وجد می آییم.