...

هرچه میخواهد دلت تنگت بگو...

اگر تصمیم کاهش وزن در ماه رمضان را دارید…

هر ساله با شروع ماه مبارک رمضان یکی از دغدغه های افراد چاق یا دارای اضافه وزن  برنامه کاهش وزن است که اکثرا تصمیم می گیرند همزمان با شروع روزه داری در ماه مبارک رمضان  فرآیند کاهش وزن خود را آغاز کنند تا با تحمل فشار روزه داری و گرسنگی همچنان میزان مشخصی از وزنشان کاسته شده باشد. هر چند این عقیده مانع بالینی خاصی ندارد ولی به طور کلی توصیه می شود ترجیحا تمرکز اصلی روزه داران در این ماه بیشتر بر روی یک دوره روزه داری سالم باشد تا  برنامه کاهش وزن.

البته باید در نظر داشت که کاهش وزن در صورتی می تواند به فرجام مطلوب برسد که برنامه ریزی اصولی و مشخصی برای این کار از قبل ماه مبارک رمضان صورت گرفته باشد. یک برنامه ریزی اصولی در باب کاهش وزن به صورت روزه داری، اهتمام به گرفتن رژیم غذایی مرتبط با کاهش وزن در طول این یک ماه است. بطوری که از فاصله افطار تا سحر هر چند زمان بسیار کوتاهی نسبت به کل ساعات روزه داری است ولی اگر فرد در همین چند ساعت نیز برنامه ی خاصی برای دریافت های غذایی اش نداشته باشد نه تنها کاهش وزن محقق نمی شود بلکه در اکثر موارد منجر به اضافه وزن و چاقی نیز می شود.

شواهد در این مورد حاکی از آن است که دریافت های غذایی فرد در همین زمان اندک می تواند بیشتر از کل یک روز عادی باشد و نکته دیگر اینکه با توجه به کم آبی بدن و افت قند خون در طول روزه، فرد در زمان افطار تا سحر بیشتر به شیرینی جات (به خصوص زولبیا و بامیه) و مواد غذایی کربوهیدراتی که جذب سریعی دارند میل پیدا می کند که متاسفانه در اکثر موارد این طیف از خوراکی ها دارای بیشترین کالری و کمترین مواد مغذی از لحاظ تامین ریزمغذی های مورد نیاز بدن است. با این حال برای گرفتن یک برنامه غذایی اصولی در ماه مبارک رمضان می توانید از رژیم شناسان در این امر کمک  و مشاوره بگیرید.

مورد دیگر که می تواند برنامه کاهش وزن را در ماه رمضان مختل نماید، کاهش تحرک و فعالیت فیزیکی بدن در ساعات روزه داری است که به تبع آن سوخت و ساز بدن نیز به حد زیادی کاهش می یابد. بنابراین به این عزیزان توصیه می شود یک زمان محدود هم که شده برنامه ای برای افزایش فعالیت خود در نظر بگیرند یا اگر از قبل برنامه ورزشی داشته اند همچنان در این ماه نیز با اندکی محدودیت فعالیت خود را ادامه دهند.

البته باید توجه داشت که زمان، میزان و نوع ورزش در طول روزهای ماه رمضان بسیار مهم است. به طور کلی یک برنامه ورزشی مطلوب در ماه رمضان که موجب افزایش سوخت و ساز و سوزاندن انرژی می شود، می تواند تایمی در حدود ۲۰ دقیقه از یک ورزش هوازی مثل پیاده روی نسبتا تند در ساعات بعد از افطار و نزدیک به نیمه شب باشد. باید توجه داشت از ورزش های شدید در ساعات پایانی روزه و قبل از افطار پرهیز شود چرا که در این زمان قند خون به میزان زیادی کاهش یافته و فعالیت بیشتر موجب افت شدیدتر قندخون و نهایتا موجب تغییر حالت سوخت دستگاه عصبی مرکزی از قند خون به اجسام کتونی (محصولات پایانی سوخت چربی) می شود، که چون اجسام کتونی باعث اسیدی تر شدن خون و در نهایت کاهش هوشیاری فرد می شود ادامه این حالت برای فرد خطرناک است .

با این حال تنها کسانی می توانند یک دوره کاهش وزن سالم  و بدون عوارض همراه با روزه داری داشته باشند که سه ضلع رژیم غذایی، ورزش مناسب و برنامه ریزی اصولی بر این دو را به خوبی رعایت کنند.

روزهای گذشتنی...

نیمه خرداد می رسد و من دارم به اجبار و اکراه وارد 24 سالگی میشوم و این اصلا دوست داشتنی نیست که بدون اتفاق خاصی یکی دیگر از سال های جوانی ام دارد به یغما می رود. سال های جوانی که علی قول پیرمرد محله مان: 3برابر سال های پیری است!!!

و چقدر من اعداد سنین جوانی را که دیگر هیچ وقت برنمیگردند دوست داشتم،21سال،22سال،23سال ولی رغبت زیادی به 24 و همینطور سنین بعدی که میخواهند افول جوانی ام را فریاد بزنند ندارم.کاش با همان محاسبه ی پیرمرد محله مان هم بود میتوانستم 10سال از سنین 60تا 70 سالگی ام را کم کنم و 3،4 سال دیگر روی سن 22 سالگی بمانم.

شاید پیش خودتان بگویید زیادی دارم شلوغ میکنم و 24 سالگی که هنوز به اوج جوانی هم نرسیده که من از افولش می ترسم ،ولی بنظر من سنین اوج جوانی و میانسالی و پیری معیار مشخصی ندارد و برای هر کس امری نسبی است مثلا من همین الان دارم از زمزمه های شخصیتی ام میفهمم که دیگر شور و طروات و انگیزه های ابتدای 20 سالگی را ندارم و این شاید به معنای پیشروی به سمت پختگی باشد ولی قطعا برای هیچ کسی زود رسیده شدن و قبل از چیده شدن افتادن پای درخت زندگی دلچسب نیست.....

شهریار نوشت:

از زندگانیم گله دارد جوانیم

شرمنده جوانی از این زندگانیم

فاین تذهبون

یادم می آید روزی یکی از دوستان که در حوزه ی زبان خارجه دستی بر آتش داشت گفت:برایم جالب است که در زبان فارسی چند واژه هست که معادل انگلیسی آن به معنای واقعی کلمه وجود ندارد.دلیلش هم این است که این واژه ها ریشه در فرهنگ عمیق ایرانی ها دارد و در فرهنگ بیگانه مفهوم و جایگاه قابل تعریفی برایش مشخص نشده است...

و بعد یکی یکی آن واژه ها را شرح داد.

...

برایم جالب بود دوتا از این واژه ها "ناموس" و "غیرت" بودند.

با این حال وقتی به عمق این کلمه فکر میکنم ،میبینم غیرت ایرانی همان افتخار مردمان سرزمین من که تعریفش تنها در دل خود این لغت میگنجد و با "تعصب" و افراطی گری فاصله ای ظریف دارد. امروز به طور غریبی توسط دشمنان و جاهلان در جایگاه های نادرستی از جملات به کار می رود تا تدریجا از معنای واقعی خود فاصله بگیرد.و البته کاش این تنها تلاش برای انحراف غیرت ایرانی بود.

دشمن که تاب مشاهده ی این حس ناب ایرانی را ندارد ، برای انحراف و رنگ باختن غیرت ایرانی دست به هر ترفندی می زند و متاسفانه نمودش در گروهای شبکه های اجتماعی پیدا می شود که مردمان سرزمین من اخیرا فکر می کنند به هر چیزی باید خندید حتی اگر آن چیز پیام تمسخرآمیزی در مورد اعتقادات و ارزش هایش باشد.

ایرانی غیوری که تا دیروز رگ گردنش برای توهین به اعتقادات و مقدساتش بیرون می زد حال خیلی راحت به پست های طراحی شده و توطئه گونه ای که خدا و پیامبر و امام و بزرگان دینی و دختران تیزهوش کشورش و تمام اعتبار ایرانی اسلامی اش را به سخره می گیرد می خندد و باکی اش هم نیست که قدری تامل کند آیا به هر چیز و به هر قیمتی باید خندید و برای برای سهیم شدن دیگران در این شادی زشت این پست ها را نشر داد...!؟

بهرحال یادمان باشد این خنده های رهگذری به قیمت تاراج غیرت ایرانی است.

....

پ ن: حالمان خوب است ،اتفاقا باور کن! فقط حوصله ی نوشتن نیست،گاه تنها چند خطی می نویسم که نوشتن فراموشم نشود:))

هرچند به قول دوستان ادیب نوشتن حال بد می خواهد:((